1. Son İlahî Kitap Kur’an-ı Kerim

 

 

Yüce Allah biz insanları diğer varlıklardan farklı ve üstün özelliklerde yaratmıştır.

 

Akıllı olmamız, düşünebilmemiz bu özelliklerimizden bazılarıdır. Bizler aklımızla, yaratıcımızın varlığını anlayabilir, bazı konularda iyiyi kötüden ayırt edebiliriz. Ancak doğruyu yanlıştan, iyiyi kötüden ayırt ederken insanlar olarak kendi aramızda anlaşmazlığa düşebiliriz. Ayrıca Allah’ın nitelikleri, yaratılış amacımız, ölüm sonrası hayatın özellikleri gibi konuları ancak Allah’ın bildirmesi ile öğreniriz. Bu durumda bize bilmediklerimizi öğretecek, doğruyu, yanlışı gösterip aramızdaki anlaşmazlıkları giderecek bir yol göstericiye ihtiyacımız vardır. İşte bu yol gösterici Yüce Allah’ın gönderdiği ilahî kitaplardır.

 

Allah’ın ilahî mesajlarını insanlara bildirmesine “vahiy” denir. Vahiy, ilk peygamber Hz. Âdem ile başlamış, son peygamber Hz. Muhammed ile sona ermiştir.

 

Başlangıçta “suhuf” adı verilen ve az sayıda sayfadan oluşan ilahî metinler gönderilmiştir. Bu sayfalardan günümüze kadar ulaşan olmamıştır. Bunun dışında gönderilmiş olan dört büyük kitap vardır. Bunlar; Tevrat, Zebur, İncil ve Kur’an-ı Kerim’dir.

 

Kur’an-ı Kerim ilahî kitapların sonuncusudur. Bu nedenle Kur’an, sadece indiği topluma değil, tüm insanlığa yol gösterici olarak gelmiştir. Kur’an’da “Ey insanlar!, Ey Âdemoğulları!, Ey kullarım!” gibi hitaplara sıkça rastlanmasının sebebi budur.

Ayrıca Kur’an’ın getirdiği değerler, kıyamete kadar her çağ ve toplum için geçerli ve yeterlidir. Bu üstün özellikler Kur’an’ın evrensel bir kitap olduğunu gösterir.

Kur’an’ın evrensel bir kitap olması, onun Allah’ın eseri olmasının sonucudur. Allah, insanın yaratıcısıdır ve insan için neyin iyi, neyin kötü olacağını en iyi bilen odur. Bu nedenle Allah’ın Kur’an’da bildirdiği mesajlar, hangi çağda ve toplumda yaşarsak yaşayalım mutluluğumuz ve huzurumuz için gerekli ve yeterlidir. Örneğin; dürüstlük, her zaman doğru, yalancılık ise her zaman yanlış bir tutumdur. Bu nedenle Kur’an’da dürüstlük emredilmiş, yalancılık yasaklanmıştır.

Kur’an-ı Kerim’in son ilahî kitap olmasıyla ilgili diğer bir önemli özelliği ise indirildiği şekliyle kıyamete kadar varlığını sürdürecek olmasıdır. Yüce Allah bu konuda şöyle buyurmaktadır: “Şüphesiz o Kur’an’ı biz indirdik. Onun koruyucusu da şüphesiz biziz.” (Hicr suresi, 9. ayet.)